تجزیه ژنتیکی تحمل به خشکی در ذرت به روش دی آلل

تنش خشکی از عواملی است که محصول ذرت را در مناطق خشک دنیا و از جمله ایران به شدت مورد تهدید قرار می دهد. اطلاع از ویژگی های ژنتیکی صفات ذرت، نحوه توارث و عکس العمل آن ها در شرایط تنش حایز اهمیت بسیاراست. برای اطلاع از این ویژگی ها تحقیق حاضر در قالب طرح در آلل کراس با استفاده ازروش دوم گریفینگ در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد دزفول اجرا گردید و روش تجزیه ژنتیکی هیمن برای تحلیل گرافیکی به کار گرفته شد. به دلیل عدم تحقق فرضیات دی آلل به روش هیمن در مورد بیشتر صفات، این تجزیه فقط بر روی صفت طول بلال انجام شد. برای این منظور از پانزده هیبرید حاصل از یک تلاقی دیآلل همراه با شش لاین خالص برای مطالعه ترکیب پذیری عمومی و خصوصی و نوع عمل ژن ها استفاده گردید. شش لاین والد به همراه نتاج F1 حاصل از آن ها درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو شرایط آبیاری عادی و تنش خشکی در دوره گلدهی و پر شدن دانه مقایسه گردیدند. بر اساس نتایج به دست آمده، در کنترل کلیه صفات شامل عملکرد دانه، وزن هرزار دانه، قطر بلال، طول بلال و ASI در هر دو شرایط محیطی واریانس غالبیت از اهمیت بالای برخوردار بود، لذا روش های اصلاحی مبتنی بر استخراج لاین های خالص متحمل به خشکی و سپس اعمال دو رگ گیری بین آن ها برای یافتن بهترین ترکیب، مناسب است. به طول کلی در شرایط بدون تنش غالبا واریانس های افزایشی و غالبیت به اتفاق نقش داشتند، اما در شرایط تنش از اهمیت اثر افزایشی کاسته و بر نقش اثر غالبیت، افزوده می گردید.